Hallo,
Ongeveer anderhalf jaar geleden is onze dochter voor het eerst ongesteld geworden. Ze was toen net 13 jaar oud. Ik heb haar uitgebreid verteld over het hoe en waarom van de menstruatie en haar alle mogelijke maandverband en tampons aangeboden. De eerste paar keer kwam ze me elke keer vertellen dat ze weer ongesteld was geworden, maar de keren daarna niet meer. Allereerst dacht ik dat dat kwam omdat de cyclus nog zeer onregelmatig was maar op een gegeven moment vond ik sporen in haar kamer van onderbroeken en beddengoed, met bloedvlekken, dat ze weggegooid had. Ik heb haar gevraagd waarom ze me niet verteld heeft over het ongesteld worden, en dat ik het niet erg vind dat haar ondergoed en beddengoed daardoor smerig worden. Ze wist niet waarom ze het niet tegen me vertelt heeft en beloofde om dat de volgende keer wel te doen. De daarop volgende keren ben ik wederom het per ongeluk te weten gekomen, maar geen enkele keer vertelde ze me dat ze ongesteld geworden was. Ik heb hier vele keren met haar over gesproken. Op een rustige manier, soms erg boos geworden, maar geen enkele keer kon ze me zeggen waarom ze het me niet verteld. Ik heb haar ook verteld dat ik me heel goed kan voorstellen dat het erg moeilijk is om volwassen te worden. Ik had daar vroeger zelf ook erg grote moeite mee. De overgang van kind zijn naar volwassen worden is erg moeilijk. Ik herken daar bij mijn dochter veel van mezelf in. Ik vind het nu erg moeilijk om mijn dochter hierin te begeleiden. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Misschien zit ik haar wel te veel op haar lip waardoor ze juist de neiging heeft om zich terug te trekken. Ik hoop dat jullie me wat advies kunnen geven.
Alvast bedankt.
Een moeder.
Beste moeder,
Ik snap dat het lastig voor je is je dochter hierin te begeleiden. Je wilt er graag voor haar zijn en dat ze weet dat ze je alles kan vertellen. Helaas zien pubers dit vaak anders, ze willen niet meer alles aan hun ouders vertellen en het soms gewoon zelf oplossen. Het is denk ik goed om in het toilet altijd maandverband en tampons te hebben liggen, dan kan ze deze pakken als ze het nodig heeft. Je zou haar uit kunnen leggen hoe de wasmachine werkt, dan kan ze eventueel zelf de was in de machine doen en aanzetten. Ook zijn er boeken te verkrijgen over ongesteld zijn en wat te doen, als je deze koopt en in haar kamer legt kan ze ze zelf lezen wanneer zij er aan toe is. Verder zou ik het ongesteld zijn als iets positiefs uitleggen, als ze later kinderen wilt is het ongesteld zijn nodig om een kindje te kunnen maken. Dit hoort bij het vrouw zijn en volwassen worden. Natuurlijk kan je aangeven dat het niet altijd prettig is, het zijn de maandelijkse problemen waar een vrouw mee te maken krijgt. Zonder deze maandelijkse problemen zou het ook niet goed zijn en zou ze zich ook ongelukkig gaan voelen. Verder zou ik haar voorlopig even met rust laten, niet over dit onderwerp beginnen als ze dit niet zelf aangeeft en af en toe haar kamer controleren op vieze was en deze zonder er iets van te zeggen in de was doen. Over een half jaar kan je eens een vraag stellen over haar ongesteld zijn en hoe ze zich voelt, of ze veel buikpijn heeft en andere klachten heeft. Dit kan op een moment als je gezellig samen in de auto zit of als je samen thuis bent. Als ze dan nog niet met je over dit onderwerp wilt praten, kan je haar adviseren er eens met vriendinnen over te praten. Ze mag ook altijd naar ons mailen, dit kan anoniem. Pubers vinden het soms prettig zonder contact hun vragen te kunnen stellen.
Ik hoop dat mijn tips jou en je dochter helpen, veel succes!
Petra
